مأمور بهمأمورٌبه، شیء متعلق امر آمر می‌باشد. ۱ - تعریفمأموربه، آن چیزی انجام دادن یا انجام ندادن کاری است که امر به آن تعلق گرفته است؛ به بیان دیگر، آن چیزی است که به دلیل وجود مصلحت در آن، مطلوب آمر بوده و وی « مأمور » را برای ایجاد آن در خارج، با به کارگیری صیغه امر ، روانه می‌کند. ۲ - مأموربه نسبت با مکلف به«مکلّف به» عنوانی عام تر از «مأموربه» است و شامل منهی عنه و غیر آن نیز می‌شود. مکلف به دارای شروطی است، از جمله این که باید معلوم و مقدور مکلف باشد. [۱]
المهذب فی علم اصول الفقه المقارن، نمله، عبدالکریم بن علی بن محمد، ج۱، ص۳۶۷.
[۲]
فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر،ج۱، ص۲۹۶.
[۳]
المحصول فی علم اصول الفقه، فخر رازی، محمد بن عمر، ج۲، ص۱۶.
[۴]
تحریر المعالم، مشکینی، علی، ص۵۱.
[۶]
مقالات اصولی، موسوی بجنوردی، محمد، ص۱۲۳.
[۱۱]
مقالات اصولی، موسوی بجنوردی، محمد، ص۱۱۸.
[۱۲]
مقالات اصولی، موسوی بجنوردی، محمد، ص۷۷.
۳ - عناوین مرتبطشرایط مکلّفٌ به. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۶، برگرفته از مقاله «مأموربه». |